Zespół Pałacowo-parkowy w Czerniejewie należy do najwspanialszych zabytków architektury barokowo-klasycystycznej w Wielkopolsce. Jego właścicielem był gen Jan Lipski, a w okresie późniejszym pałac trafił w ręce rodziny Skórzewskich.
Jego budowa przypada na czasy gdy właścicielem Czerniejewa był generał Jan Lipski. Pierwotny pałac powstał w latach 1771-1775 jako budowla późnobarokowa. Został zbudowany prawdopodobnie na miejscu dawnego zamku. Składał się z prostokątnej bryły pałacu i dwóch oficyn. Około roku 1780 zbudowano budynki, które do chwili obecnej tworzą okazały kompleks pałacowy – stajnię i wozownię.
Pałac został przekształcony w latach 1789-1790 zgodnie z modnymi w owym czasie prądami klasycystycznymi. Dostawiono wówczas okazały czterokolumnowy portyk oraz wybudowano dwa okrągłe, reprezentacyjne salony – na parterze – niski, na piętrze dwukondygnacyjny. Ta gruntowna przebudowa zmieniła zasadniczo wygląd pałacu. W następnych latach dokonano upiększenia pałacowych wnętrz. Zabiegi te były kontynuowane przez kolejnych właścicieli pałacu – rodzinę Skórzewskich herbu Drogosław. W ich posiadaniu pałac znajdował się od początku XIX wieku do 1939 roku. Zgromadzono wówczas w pałacu bardzo wartościowy księgozbiór oraz liczne dzieła sztuki.
Kolejna gruntowna przebudowa pałacu nastąpiła w latach 1926-1928. Architekt Juliusz Nagórski dobudował wówczas po stronie wschodniej pałacu dwukondygnacyjne skrzydło, które połączono z oficyną półkolistą galerią. Pałac otacza okazały park, który powstał w drugiej połowie XVIII wieku. Na początku miał układ regularny, a w połowie XIX wieku uległ przekształceniu w park krajobrazowy angielski.
Wspaniała czerniejewska rezydencja była w latach 1771-1939 także ośrodkiem życia społecznego. Lipscy przyczynili się do rozwoju gospodarczego Czerniejewa i regionu. Późniejsi właściciele pałacu i miasteczka – Skórzewscy żywo angażowali się w działalność społeczno-polityczną, zwłaszcza na rzecz dobroczynności. Działalność tę kontynuowali do wybuchu II wojny światowej.
W latach 1939-1945 czerniejewski pałac był użytkowany przez Niemców. Zabudowania pałacowe przetrwały ten trudny okres w stanie nienaruszonym. W końcowym okresie wojny zniszczona została większość wyposażenia pałacu. Po zakończeniu wojny pałac został przejęty przez Skarb Państwa. W jego wnętrzach zorganizowano Państwowy Dom Dziecka. Pałac będąc do roku 1977 siedzibą placówki opiekuńczo-wychowawczej uległ dużej dewastacji. W latach 70-tych obiekt przejął Kombinat PGR Żydowo. Rozpoczęła się renowacja pałacu oraz budynków stajni i wozowni.
Mieszczą się w nich pomieszczenia hotelowe, kawiarnia, restauracja. W latach 1978-1985 dokonano powiększenia pałacu poprzez dobudowę od strony zachodniej, analogicznej jak od wschodu budynku, galerii łączącej pałac z oficyną. W czasie remontu odtworzono dawne rozplanowanie i wystrój wnętrz. Większość obecnego wyposażenia pałacu stanowią meble pochodzące z XIX i początku XX wieku.